چقدر فقیر است که "دختر نوار بهداشتی" در نظر گرفته شود. ماشین آلات نوار بهداشتی جامائیکا

چقدر فقیر است که "دختر نوار بهداشتی" در نظر گرفته شود. ماشین آلات نوار بهداشتی جامائیکا

من به خاطر یک نوار بهداشتی با چن لی آشنا شدم.

در آن زمان در کلاس مدیتیشن شرکت می کردم و در سالن سخنرانی 200 نفری فقط 70 یا 80 نفر حضور داشتند.

سرم پایین بود با گوشیم بازی میکردم و چند ضربه به پشتم باعث شد تقریبا بپرم بالا.

وقتی برگشت، با صورت سیاه-زرد-سیاه-زرد چن لی روبرو شد.پوستش کمی خشن بود و سرش قارچ بود.

با خجالت به گوشم خم شد و به آرامی پرسید: «نان آوردی؟می‌توانی یک قطعه به من قرض بدهی؟»

نان کوچک؟مدتی است که شنیده بودم که نوار بهداشتی را "نان" می نامند.

خیلی خوشحال شدم، برگشتم و نوار بهداشتی را از کیف کوچک مدرسه بیرون آوردم و از بالای میز به او دادم.

بعد از کلاس، او اصرار کرد که من را به وی چت اضافه کند و گفت دفعه بعد پولم را پس خواهد داد.

با خودم فکر کردم نوار بهداشتی قرض گرفتم و پس دادم و خیلی آزار دهنده بود.

چه اینکه اگه تو کلاس بعدی بتونم ببینمت یا نه، دوباره میگم، دستمو تکون میدم و میگم اشکالی نداره، پس نده.

اما در نهایت نتوانست او را شکست دهد، وی چت را ترک کرد و چند روز بعد نوار بهداشتی برگشتی خود را دریافت کرد.

01

برداشت دیگری از او در کافه تریا و حمام است.

او همیشه تلخ به نظر می رسد، خجالت بیشترین حالتی است که در چهره او می بینم.

گاهی اوقات بعد از تأخیر در کلاس، در کافه تریا، همیشه می توانم او را در یک نگاه تنها در گوشه ای ببینم.

به طور کلی وقتی کسی را تنها می بینم فکر نمی کنم تنها باشد.

اما چن لی، او به من این احساس را داد که در تمام بدنش احساس درد می کند.

در این هنگام، اگر دوباره با چشمان او روبرو شوید، بی اختیار آهی می کشید و به همراه او می روید.

اما وقتی به سمتش رفتم خجالت کشید و در ظرف برنج خودش دفن شد و من مدتی در دوراهی بودم.

با خودم فکر کردم: می ترسم کار اشتباهی انجام دهم.

بشقاب برنج او مقدار زیادی برنج سفید است و غیر از آن مقدار کمی سبزی سبز وجود دارد.

قبلاً فقط به طور مبهم فکر می کردم که خانواده او عادی هستند و بعد فهمیدم که او بسیار فقیر است.

در مورد آن به مادرم گفتم و از او پرسیدم آیا اشکالی ندارد که او را دعوت کنم تا یک غذای اضافی را به این دلیل که نمی‌توانم تمامش کنم؟

مادرم جلوی دوربین برایم سرش را تکان داد: گفت نه.

«اینطور به عزت نفس مردم لطمه می زنید.تو مهم نیستی، برایت مهم نیست.»

سرمو تکون دادم ولی بازم نمیتونستم ولش کنم.

بعداً او را در حمام، روبروی یک حمام دیدم.

او یک لگن خاکستری تیره حمل می کرد که در آن یک حوله قهوه ای رنگ و یک تکه صابون گوگرد قرار داشت.

با خودم فکر کردم که او باید از رنگ های روشن بیشتر استفاده کند، رنگ های روشن آن را روشن تر می کند و شاید تلخ به نظر نمی رسد.

اما شما نمی توانید در زندگی دشوار از یک فرد بخواهید که سرزنده و شاداب باشد، مانند خورشید.

ناگهان سرش را بلند کرد و من را دید، لبخندی محتاطانه به من زد و من هم لبخند زدم.

در ذهنم فکر کردم که یادداشتی که به من داده باید نوعی «دختر نوار بهداشتی» باشد، بنابراین دوباره نام را پرسیدم.

به این ترتیب حتی اگر یک آشنایی رسمی باشد.

02

در نگاهی به گذشته، هر تعاملی با او از "قرض گرفتن چیزها" جدایی ناپذیر بود.

از کتاب های درسی برای دروس انتخابی، هدفون برای امتحانات CET-4 و CET-6، ماشین حساب های مالی برای امتحانات، تا لباس های رسمی هنگام گرفتن عکس شناسنامه ... تا زمانی که او پیش من می آید، من با Tongtong موافق هستم.

تردید و بی حوصلگی در کار نبود.حتی اگر خودم می خواستم از آن استفاده کنم، اول از او قرض گرفتم و بعد از هم اتاقی ام قرض گرفتم.

اما همیشه از نگاه خجالت زده اش می خورد.

خیلی آدم حساسیه پس خیلی مواظبش باش، میترسم حالت خجالتی روی صورتش ببینم، واقعا نمیخوام ببینمش.

این باعث می شود احساس کنم بازمانده لام ییهان در "بهشت عشق اول فانگ سیچی" گفته است.

بی دلیل شرمنده بودم، شرمنده زندگی خوبی که داشتم.

او ابتدا در وی چت پرسید و سپس با احتیاط در خوابگاه من را زد.اجازه دادم داخل شود، اما او نمی‌خواست، با لباس‌های پیچ‌خورده و رقت‌انگیز دم در منتظرم بود.

مشغول پیدا کردن چیزها و دادن آنها به او بودم، او گفت متشکرم، متشکرم...سپس آن چیزها را در آغوش گرفت و دور شد.

من بیش از یک بار شنیده ام که هم اتاقی ام می گوید که او مانند قهرمان یک درام تلخ به نظر می رسد و برای آنها اینطور به نظر می رسد.

من را به یاد گل کوچکی می اندازد که توسط پیرمرد روستایی در درام موفق "بهار گرم" که در کودکی تماشا کردم، به فرزندی پذیرفته شد.

با وجود اینکه در قلبم اینطور فکر می کردم، هرگز در مورد آن به کسی نگفته ام و همیشه پشت سرم حرف زدن بد است.

یک روز لپ تاپم را به اتاق کامپیوتر بردم تا در کلاس شرکت کنم.استاد از ما خواست که نرم افزار SPSS را روی کامپیوتری که آورده بودیم نصب کنیم و بعد از کلاس تکالیف را برای تمرین بگذاریم.

چشمانش را جارو کرد و با لبخند گفت: همه دانشجو هستند و بدون کامپیوتر نخواهند بود.

دستم که روی کیبورد آویزان بود ناگهان یخ زد: یکی نبود.

چن لی که حتی ماشین حساب هم نداره چطور میتونه پول کامپیوتر بخره؟

مطمئناً، مدتی بعد، او شروع به قرض گرفتن رایانه از من کرد، اما قرض گرفتن چیزی که معمولاً به عنوان رایانه استفاده می شود واقعاً ناخوشایند بود.

چند بار ردش کردم و اون با عصبانیت دستاشو مالید و گفت: اشکالی نداره، اشکالی نداره... من... یکی دیگه رو پیدا می کنم...

از آن زمان، او به طور قابل توجهی کمتر نزد من آمده است تا چیزهایی را قرض کند.

به او نگاه کردم و ناگهان خواستم گریه کنم و حتی دلیلش را هم نمی دانستم.

در واقع من با خرخر و اشک تمام صورتم گریه کردم و بعد به مادرم زنگ زدم.

او بیش از حد حساس است.شاید به او صدمه زدماما واقعا هیچ اشتباهی نکردم.

کمک به دیگران چیز خوشحال کننده ای است، اما وقتی به چن لی کمک کردم، صادقانه بگویم، خوشحال نبودم و حتی کمی درد داشتم. ماشین آلات نوار بهداشتی جامائیکا

03

وقتی هم اتاقی ام دید که کمتر با او ارتباط دارم، آمد و از من پرسید: تو هم می دانی که دست و پایش خیلی تمیز نیست؟

همچنین؟?

صندلی را کشید، عقب نشست و پشتی صندلی را در آغوش گرفت و گفت: «واقعاً دیدم.او مخفیانه غذای آماده را که روی در خوابگاه دیگری آویزان شده بود دور کرد.

بعد از شنیدن این حرف، مبهوت شدم و دستانم را به نشانه انکار تکان دادم.من باور نمی کنم که او اینطور نیست.

هم اتاقی هم گفت: راستی خوابگاه بعدی غذای آماده را از دست داد و من آنقدر عصبانی بودم که فحش دادم.انتظارش را نداشتم، خیلی صادقانه به نظر می رسد.

حالا حرفی برای گفتن ندارم، دهنم را باز می کنم، نمی دانم دارم به چه فکر می کنم.

به یاد دارم که او را چند بار در اتاق لباسشویی دیدم که با عجله مواد شوینده لباس را بیرون ریخت، به نظر می رسید که بطری هر بار متفاوت بود.

مدتی سکوت کردم و از هم اتاقی ام پرسیدم: آیا کسی از این موضوع خبر دارد؟چندین بار؟

گفت نه، او تنها کسی بود که آن را دید و به کسی نگفته بود.او فقط یک بار آن را دیده بود، و هرگز نشنیده بود که کسی دوباره غذای خود را از دست بدهد.

ناگهان نفس راحتی کشیدم و با هم اتاقی ام بحث کردم: به کسی نگو. ماشین آلات نوار بهداشتی جامائیکا

من حتی نمی توانم تصور کنم که اگر لو می رفت و گزارش می شد چه می کرد.

04

من واقعاً زمانی که در سال اول تحصیلی بودم و نزدیک به سال آخر بودم با او دوست شدم.

او پس از بیش از دو سال مطالعه و کار پاره وقت و همچنین پس انداز بی وقفه پول، سرانجام آنقدر پول پس انداز کرد که یک کامپیوتر بخرد و خوب غذا بخورد.

او چندان پیچ خورده به نظر نمی رسد و رنگ بیشتری روی بدنش دارد.

خجالت کمتری روی صورتش دیدم و با لبخند به سمتم رفت.

او گفت: «در دبیرستان، بسیاری از همکلاسی‌های زن گرسنه بودند، زیرا می‌خواستند حوله خاله بخرند.شاید تصور اینکه کسی مجبور باشد بین مواد قاعدگی و غذا یکی را انتخاب کند، سخت باشد، اما این یک چیز واقعی است.» ماشین آلات نوار بهداشتی جامائیکا

او در یک کوه عمیق زیرزمینی در یک شهرستان فقیر در استان جیانگشی به دنیا آمد.کوه ها کل روستا و مردم ساکن در آن را به دام انداختند.

قبل از رفتن به مدرسه راهنمایی، او هرگز از کوه بیرون نرفته بود، اما برای رفتن به مدرسه باید از کوه بالا می رفت و سه ساعت پیاده روی تا شهر را طی می کرد.

اگرچه آموزش اجباری نه ساله رایج شده است، کشاورزی در خانه هنوز برای خوردن کافی است، اما مطالعه زمان بر و پرهزینه است.همه اجازه نمی دهند فرزندانشان به مدرسه بروند.او با اتکا به نمرات عالی و "قول بازپرداخت در آینده" آن را به سختی به دست آورده است.

من معمولا در خوابگاه مدرسه Datong Pu زندگی می کنم و خانواده من هفته ای 20 یوان برای غذا می پردازند.من فقط می توانم برنج سفید را در کافه تریا بخورم و سبزیجات خشک یا سس فلفل قرمز را که به خانه آورده ام، دارم.دو نان بخارپز در صبح، یک یوان و یک برنج سفید برای ناهار و شام، در کل سه یوان، و یک وعده غذایی به مدت سه سال طول می کشد.

دستمال کاغذی و لوازم التحریر جزو هزینه های لازم نمی باشد.برای خرید آن ها، تنها زمانی که گرسنه هستید می توانید آن ها را از وعده غذایی نجات دهید.همین امر در مورد نوار بهداشتی نیز صادق است.صرفه جویی در هزینه خرید نوار بهداشتی از هزینه غذای ماهیانه 80 یوان کار آسانی نیست.

«در ابتدا آنقدر گرسنه بودم که می خواستم هر وعده غذایی را بخورم، بنابراین اصلاً نمی توانستم پول پس انداز کنم.دستمال کاغذی را پوشیدم و لباس زیرم را پوشیدم، اما خون هنوز از همه جا می چکید و همکلاسی های مرد پشت سر ایستادند و به من می خندیدند.گریه کردم: چرا اینقدر دردناک است.» ماشین آلات نوار بهداشتی جامائیکا

بعدها یکی از معلم های زنش هر ماه نوار بهداشتی او را می خرید.معلم می خواست سر او را لمس کند، زیاد با او صحبت کند و به او دلداری دهد، اما به نظر می رسید که او نمی دانست چگونه صحبت کند، بنابراین مجبور شد بگوید: "سخت بخوانید و بخوانید"."

من همیشه بین شکمم و برخی نیازها انتخاب سختی می کنم.دبیرستان نوار بهداشتی، دبیرستان کتاب های تکمیلی تدریس می کند و کالج همه نوع تجهیزات است.خجالت و گرسنگی قوی ترین احساسی است که در این سال ها احساس کرده ام.نمی دانم چگونه به اینجا رسیدم، این همه سال و این همه چیز.فقط یادم می آید معلم زن می گفت بخوان همه چیز درست می شود.”

می دانید، زمانی بود که در خوابگاه همسایه یک غذای آماده آویزان بود و من آن را بو کردم.حتی اگر در کافه تریا غذا خورده بودم، باز هم گرسنه بودم.فکر کردم چرا هنوز تلخ است؟بعد از این همه سال مطالعه، برای مدت طولانی رنج کشیدم.من اون غذای آماده رو دزدیدم، واقعا دزدیدم، توی خوابگاه پنهان شدم و ذره ذره خوردمش و بعد از خوردنش فکر کردم به نظر نمیاد اونقدرها هم خوشمزه باشه.اینطوری استقامت کردم.ماشین آلات نوار بهداشتی جامائیکا